Szerokosc wysepek u góry powinna
Szerokość wysepek u góry powinna być taka, aby dokoła kesonu pozostawała ława o szerokości a 2+3 m. Zazwyczaj górny poziom wysepek ustala się na wysokości m powyżej poziomu roboczego wody w rzece. 10.4.1.2. Rusztowania kesonowe Rusztowania kesonowe stosuje się wówczas, gdy głębokość wody w rzece przekracza 3 m. Składają się one z dwóch kondygnacji. …read more
10.3.31. Zautomatyzowane zespoly do urabiania
10.3.31. Zautomatyzowane zespoły do urabiania i wydobycia gruntu Urządzenie do hydromechanicznego urabiania gruntów oraz elewatory do bezšluzowego wydobycia urobku mogą być zaopatrzone w mechanizmy zdalnie sterowane. Umożliwia to automatyzację robót w kesonie i wykonanie ich bez po— trzeby przebywania ludzi w komorze pod sprężonym powietrzem. Sterowanie urządzeniami odbywa się ze specjalnej komory wykonanej w murze nadkesonowym nad stropem komory roboczej (rys, 10-36). Komora ta jest połączona otwartym szybem z górnym poziomem robót i znajduje się w strefie normalnego ciśnienia. …read more
Zasysacze gruntu moga byc rurowe
Zasysacze gruntu mogą być rurowe lub wsypowe (rys. 10-33). Podłącza się je do rury wydechowej za pomocą giętkiego węża albo bezpośrednio. Po otwarciu zasuw w rurze wydechowej pęd uchodzącego z kesonu powietrza porywa z zasysaczy cząstki gruntu i wyrzuca je na zewnątrz. Wydajność ułządzenia przy jednej rurze o średnicy 40+100 mm wynosi 2+20 m3/h. …read more
Doprowadzone do inzektora sprezone powietrze
Doprowadzone do inżektora sprężone powietrze przedostaje się do rury elewatora przez otwory wykonane w ściance rury (rys. 10-30a) lub przez szczelinę w rurze (rys. 10-30b). Dolny koniec rury elewatora wprowadza się do żąpia z pulpą, a górny wyprowadza się na zewnątrz. Ciśnienie panujące w kesonie wpędza pulpę do rury elewatora, gdzie zostaje ona napowietrzona przez sprężone powietrze z inżektora. …read more
Głębienie kesonów w słabych gruntach
Przy przerwaniu się powietrza z kesonu następuje nagły spadek ciśnienia w komorze roboczej i woda wraz z gruntem wdziera się do niej. Przy głębieniu ciężkich kesonów w słabych gruntach w pierwszej fazie głębienia zachodzi potrzeba zastosowania wewnątrz komory roboczej konstrukcji odciążających w postaci klatek lub ram podpierających strop kesonu. b. Głębienie w faz ie pośredniej. W miarę zagłębiania się kesonu wzrasta coraz bardziej tarcie na bocznych powierzchniach fundamentu i maleje nacisk półki kesonu na grunt. …read more
Przechylenia kesonu
Wszelkie najmniejsze nawet przechylenia kesonu powinny być niezwłocznie wyrównywane. Do głębokości 10+12 m przechylenia kesonu dają się zazwyczaj wyrównywać podczas dalszego głębienia, natomiast przy zagłębieniu większym wyrównywanie przechyłek jest bardzo trudne i rzadko się udaje. Najłatwiejsze do wyrównywania są kesony szerokie, a najtrudniejsze kesony długie, przechylone w poprzecznym kierunku. Przy nierównomiernym obciążeniu gruntu z obydwóch stron kesonu może nastąpić nie tylko przechylenie, lecz i przesunięcie kesonu. Wyrównanie przesunięć poziomych jest bardzo trudne i możliwe tylko przy nieznacznym zagłębieniu kesonu nie przekraczającym 2+3 m. …read more
Siły tarcia
W praktyce kesonowej oblicza się siły tarcia. Układ działających na keson w czasie opuszczania T=tHL, gdzie: t — doświadczalna wartość oporów tarcia, T/m2 H — wysokość fundamentu od noża kesonu do wierzchu muru nadkesonowego, m, L —4 średni obwód fundamentu, m. Na podstawie doświadczalnych danych, uzyskanych z bezpośrednich pomiarów przy głębieniu wielu kesonów w różnych warunkach, można przyjąć, że przy zagłębieniu kesonu ok. 15+25 m wielkość tarcia wynosi średnio 2+3 T/m2, Najmniejsze opory tarcia występują w gruntach plastyczno-gliniastych, a największe w gruntach piaszczystych oraz zwartych glinach i iłach. Praktycznie można ustalić wielkość oporów tarcia w ostatniej fazie głębienia kesonu, gdy wzrosną one na tyle, że keson nie opuszcza gie pomimo wybrania gruntu spod noża kesonu. …read more
Płaszcz wodoszczelny
Przed przystąpieniem do opuszczania ustawia się na kesonie płaszcz wodoszczelny na niewielką tylko wysokość, aby nie obciążać zbytnio kesonu. Płaszcz ten podwyższa się następnie w miare zanurzania się kesonu. W celu zmniejszenia parcia wody na płaszcz wprowadza się do komory roboczej sprężone powietrze. Objętość wypartej wody nie powinna przekraczać 750/0 objętości komory, aby nie mogło nastąpić przerwanie się powietrza spod noża kesonu. Pełne ciśnienie robocze daje się dopiero po ustawieniu kesonu na dnie. …read more
Bez rusztowan opuszcza sie na
Bez rusztowań opuszcza się na dno rzeki kesony pływające, po spławieniu ich na miejsce opuszczania. Wykonuje się je na lądzie i po spuszczeniu na wodę holuje się na miejsce przeznaczenia, gdzie zostają swobodnie opuszczone na dno rzeki. W zależności od miejsca wykonania kesonów stosuje się różne sposoby spuszczania ich na wodę. Przy wykonaniu kesonów w suchych dokach odbywa się to przez napełnienie wodą komór doku. Kesony wykonane na pontonach opuszcza się na wodę pvzez zatopienie pontonów. …read more
Keson
Keson stanowi konstrukcje przestrzenną, znajdującą się pod obciążeniem sił skierowanych w różnych kierunkach i zmieniających się w czasie głębienia kesonu. Obliczenie kesonu w założeniu przestrzenności konstrukcji jest złożone i nie jest dotychczas stosowane w praktyce. Zazwyczaj stosuje się uproszczoną metodę traktującą konstrukcję kesonu jako układ plaski. Przy tej metodzie oblicza się poprzeczny element kesonu w założeniu równomiernego rozkładu obciążenia na całą konstrukcję kesonu. Szerokość elementu obliczeniowego dla kesonów o jednakowym przekroju przyjmuje się I m, a dla kesonów żebrowych równą rozstawowi żeber. …read more